Poesia. Otieri at ammentadu a Tonino Ledda, su babbu de su Prèmiu
Sàbadu coladu s’assòtziu Premio Ozieri Aps at ammentadu a Tonino Ledda, s’òmine chi su 1956 fagheit comintzare s'esperièntzia de grandu valore culturale, artìsticu e linguìsticu de su Prèmiu.
Su sero est comintzadu cun una poesia sua, lègida dae su fizu Vittorio, su presidente de s’assòtziu: una poesia chi su 1969 a Tonino bi l’aiant premiada in Palermo (ca isse fit poeta reconnotu e premiadu in totue).
E fintzas àteros ant lèghidu sas poesias de Tonino, cando chi acumpagnados cando chi nono dae sa chiterra clàssica de Giuseppe Salis: su frade Giuliano e sos poetas Tetta Becciu e Pier Giuseppe Branca.
Marco Fenudi, segretàriu de s’assòtziu, at gestidu sa mesa de su cunvegnu introduende s’allega, contende contos e porroghende a tres reladores de primore e giurados de su Prèmiu: Dino Manca, dotzente de Filologia de sa literadura italiana in s’Universidade de Tàtari (e chi de sa giuria est presidente); Salvatore Tola, unu de sos pius mannos istudiosos de literadura sarda; Simone Pisano, dotzente de Glotologia e Linguìstica in s’Universidade de Siena pro istràngios.
Comente at naradu Dino Manca, tres fiant sas intuitziones de Tonino. Sa prima est sa de àere dadu un’istatutu a sa literadura nostra cun custu Prèmiu; sa segunda est sa de àere abertu su cuncursu a sas àteras limbas de Sardigna; sa de tres pertocat su passàgiu dae s’oralidade a s’iscritura in unu momentu in ue sas culturas egèmones binchiant pròpiu pro mèdiu de sa segunda.
Simone Pisano at faeddadu de sos prèmios comente una sienda manna non pro sos amantiosos ebbia, ma finamentas pro sos linguistas, e de su contributu dadu a sa chistione de sa limba cun s’istèrrida de sos indicos ortogràficos frunidos a sos poetas cuncurrentes.
Salvatore Tola at contadu imbetzes su modus operandi de sas giurias fentomende a Antoni Sanna, a Nigola Tanda, a Lenardu Sole e a àteros chi aiant aprontadu su mètodu de s’acòrdiu cumpartzidu e chi teniant critèrios iscumproados pro valutare su materiale retzidu. Tola at faeddadu finamentas de su tzircùitu literàriu e umanu generadu dae sos prèmios chi sunt nàschidos a pustis de su de Otieri.
Arrejonu a parte su de sos argumentos, su de sos temas de sas poesias. Archètipos e no istereòtipos, cunditziones de s’esistèntzia e no ogetos de cultura ebbia, comente at nadu Dino Manca, e chi bortas medas pertocant su paesàgiu (pro mèdiu de una sublimatzione colletiva de su chi non s’ischit) e sa figura de sa mama.