Su walzer de sas candidaduras e s’illusione de sas primàrias

Movimentos in su tzentru-mannca sardu. Comintzende dae sos nùmenes, est a nàrrere dae sa cobertura de una domo. Si Maninchedda at cunvocadu unos cantos alleados s’àteru sero in Nùgoro cun sa fòrmula de sa festa «senza secondi fini», eris Alessandra Todde at naradu chi “est ora” (cun sos de Helis inchietos ca est unu slogan issoro) e fintzas Soru at naradu chi «b’est». Peristantu b’at chie lis est cussigende de protzèdere cun sas primàrias (ma semper de nùmenes semus faeddende) che chi custu mecanismu siat una cosa chi si nch’istèsiat dae su controllu de sos aparados (Elly Schlein, pro nàrrere, fiat europarlamentare, vitzepresidente regionale e parlamentare sustènnida dae gente de ministeru tipu Boccia, Orlando e Franceschini, presidentes de Regione tipu Zingaretti etc.). E non faeddemus de sas comunidades locales cun amministradores chi sunt semper collocados mancari in sas comunales si presentent comente tzìvicos. Non nos ispantat chi chie cussìgiat sas primàrias propòngiat de mòvere dae ue sa gente si organizat de se, inchieta de su chi nche li toddent e de su chi li ponent a mala gana. Non nos ispantat, ma non bi lu cussigiamus nois.